Έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας στο Βερολίνο που περιήλθε στην κατοχή της ερευνητικής ομάδας Wikileaks και δημοσιεύεται στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt» αποκαλύπτει «φοβερή άγνοια και λανθασμένες εκτιμήσεις» της γερμανικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, τον κρίσιμο χειμώνα του 2010, που συμπυκνώνεται σε τρεις λέξεις: αμηχανία, αποσιώπηση και παραπληροφόρηση.Στο επίκεντρο βρίσκονται οι σημειώσεις του τότε Αμερικανού πρεσβευτή στο Βερολίνο, Φίλιπ Ντ. Μέρφυ, οι οποίες αναφέρονται στις ημέρες πριν και μετά τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Φεβρουάριο του 2010.
Ο Αμερικανός διπλωμάτης έγραφε τότε ότι έγιναν πολλές συζητήσεις στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης για την κατάσταση στην Ελλάδα, με μοναδικό όμως αποτέλεσμα την απόφαση του Βερολίνου να αποσιωπήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την επικείμενη ελληνική καταστροφή έναντι των Γερμανών πολιτών: «Κανείς δεν θεώρησε αναγκαίο να πει στους Γερμανούς φορολογούμενους, οι οποίοι ήταν έτσι κι αλλιώς ανήσυχοι για το γερμανικό έλλειμμα-ρεκόρ, ότι θα πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα για την ανεύθυνη συμπεριφορά μιας άλλης χώρας».
Συνεργάτης του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών είχε εξηγήσει τότε σε Αμερικανούς διπλωμάτες ότι οι Γερμανοί πολίτες ήταν κυριολεκτικά «αηδιασμένοι» από την κατάσταση στην Ελλάδα. Γι' αυτό το λόγο, η γερμανική κυβέρνηση ήταν ευχαριστημένη που στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Φεβρουαρίου 2010, δεν αποφασίσθηκε οποιαδήποτε συγκεκριμένη βοήθεια για τη χειμαζόμενη χώρα της Μεσογείου.
Συνεργάτης του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών είχε εξηγήσει τότε σε Αμερικανούς διπλωμάτες ότι οι Γερμανοί πολίτες ήταν κυριολεκτικά «αηδιασμένοι» από την κατάσταση στην Ελλάδα. Γι' αυτό το λόγο, η γερμανική κυβέρνηση ήταν ευχαριστημένη που στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Φεβρουαρίου 2010, δεν αποφασίσθηκε οποιαδήποτε συγκεκριμένη βοήθεια για τη χειμαζόμενη χώρα της Μεσογείου.
«Η καγκελάριος Μέρκελ έδειχνε φανερά ανακουφισμένη, για το ότι δεν χρειαζόταν ακόμα να εξηγήσει στους πολίτες, γιατί θα πρέπει να μεγαλώσει το δικό της χρέος-βουνό για να σώσει τους Έλληνες» ανέφερε ο Μέρφυ.
Η εξήγηση, αλλά μόνο για τους Αμερικανούς, ήρθε από τον Βόλφγκανγκ Μερτς, έναν ανώτατο υπάλληλο του υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος τους δήλωσε ότι «θα ήταν πολύ παρακινδυνευμένο αν η βοήθεια άρχιζε αμέσως. Επιπλέον, το πακέτο σωτηρίας για την Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει προηγούμενο για άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία».
Την εποχή εκείνη, συνεχίζει το έγγραφο, οι Γερμανοί ειδικοί δεν μπορούσαν να φανταστούν τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πακέτο βοήθειας, αλλά λίγο αργότερα τα γεγονότα τούς διέψευσαν.
Το συμπέρασμα του Αμερικανού πρεσβευτή ήταν τότε ότι «Στην πραγματικότητα, η γερμανική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και διάφοροι ιδιώτες οικονομολόγοι υποτιμούν τη σοβαρότητα των δυσχερειών της Ελλάδας και τις επιπτώσεις της στη σταθερότητα του ευρώ».
Εξαίρεση σε αυτούς αποτελούσε ο επικεφαλής των οικονομολόγων της Deutsche Bank Τόμας Μάγιερ, ο οποίος, ενόψει των διαγραφόμενων δυσκολιών, περιέγραψε στους Αμερικανούς τις δυνατότητες απόσχισης της Γερμανίας από την ευρωζώνη. Προς το σκοπό αυτό επικαλέστηκε μια απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης, σύμφωνα με την οποία η αποχώρηση είναι δυνατή «αν η νομισματική ένωση μετατραπεί σε ζώνη πληθωρισμού» ή αν ο Γερμανός φορολογούμενος γίνει «de facto-σωτήρας» των Ευρωπαίων.
Γι' αυτό και πρότεινε ο ίδιος ένα «άρθρο 11 για τα κράτη της ευρωζώνης, που θα έθετε υπό επιτήρηση όλα τα προβληματικά της κράτη, μέχρις ότου αυτά θα είχαν ξεπεράσει τα προβλήματά τους». Δυστυχώς, πρόσθεσε - πάντα σύμφωνα με το έγγραφο- δεν έγινε καμιά σοβαρή συζήτηση για την πρότασή του.
Αυτό βέβαια, σύμφωνα με την «Die Welt», έχει αλλάξει: «Οι ενδείξεις τώρα πληθαίνουν, ότι ύστερα από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα της ευρωζώνης, που θα τεθεί υπό οικονομική κηδεμονία»
