Η γυμναστική δεν διώχνει τα κιλά

Μία από τις πλέον κοινές πεποιθήσεις στην κουλτούρα μας είναι ότι εάν αθλείσαι θα χάσεις βάρος. Όμως πολλοί άνθρωποι αθλούνται διαρκώς και το βάρος τους όχι μόνο δεν παραμένει σταθερό, αλλά αυξάνεται. Γιατί;

Η ερώτηση αυτή απασχολεί πολλούς ανθρώπους. Μια πρόσφατη μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι περισσότεροι άνθρωποι (57%) λένε ότι αθλούνται τακτικά σήμερα απ΄ ό,τι πριν τρεις δεκαετίες (47%). Την ίδια περίοδο, όμως, η παχυσαρκία αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς: το 1/3 των Αμερικανών θεωρούνται παχύσαρκοι ενώ, σύμφωνα με έρευνα της Ελληνικής Εταιρείας Παχυσαρκίας, οι Έλληνες θα γίνουμε ο πιο παχύσαρκος λαός της Ευρώπης μέσα στον επόμενο χρόνο!

Είναι πολύ πιθανό όσοι ασκούνται να ζύγιζαν πολύ περισσότερο εάν δεν είχαν κάποια αθλητική δραστηριότητα. Όμως πολλοί πεινούν μετά την άσκηση και τρώνε περισσότερο απ΄ ό,τι τις άλλες ημέρες. Για να απαντήσει στα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτές τις παρατηρήσεις, το περιοδικό «Τime» αφιέρωσε το εξώφυλλό του και πολλές σελίδες στο φλέγον ζήτημα: Μήπως η άσκηση είναι αυτό που μας εμποδίζει να χάσουμε βάρος;

Νέα άποψη. Η άποψη ότι η άθληση είναι απαραίτητη για την απώλεια βάρους είναι σχετικά καινούργια. Μέχρι και τη δεκαετία του 1960, οι γιατροί απέτρεπαν όσους ήθελαν να αδυνατίσουν από το να αθλούνται. Αντίθετα, σήμερα οι γιατροί ενθαρρύνουν ακόμα και τους μεγαλύτερους σε ηλικία ασθενείς να ασκούνται, καθώς αυτό περιορίζει τους κινδύνους των καρδιαγγειακών παθήσεων, του καρκίνου, του διαβήτη και άλλων νόσων. Όμως τα τελευταία χρόνια οι έρευνες δείχνουν πως ο ρόλος της άσκησης στην απώλεια βάρους είναι σημαντικά υπερεκτιμημένος.

Οι περισσότεροι θεωρούμε πως το βάρος είναι κυρίως θέμα της δύναμης της θέλησής μαςότι δηλαδή πρέπει να μάθουμε και να αθλούμαστε και να διατρεφόμαστε προσεκτικά. Αλλά η εξέλιξη δεν μας έφτιαξε για να κάνουμε κάτι τέτοιο επί μακρόν. Το 2000, στην ιατρική επιθεώρηση «Ρsychological Βulletin» δημοσιεύθηκε μια έρευνα, οι συγγραφείς της οποίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο αυτοέλεγχος είναι σαν μυς: εξασθενεί κάθε μέρα αφ΄ ότου τον χρησιμοποιούμε. Εάν πιέσουμε τον εαυτό μας να κάνουμε μία ώρα τζόγκινγκ, η ικανότητά μας για αυτοέλεγχο μειώνεται. Αντί να φάμε σαλάτα, το πιο πιθανό είναι να επιλέξουμε πίτσα.

Φαστ φουντ. «Εκείνο που καθορίζει πόσες θερμίδες θα προσλάβουμε είναι το πόση ενέργεια έχουμε καταναλώσει», λέει ο Στίβεν Γκορτμέικερ, επικεφαλής του Ερευνητικού Κέντρου Διατροφής και Φυσικής Δραστηριότητας του Χάρβαρντ, ο οποίος ειδικεύεται στην παιδική παχυσαρκία και θεωρεί ύποπτο το ότι οι αλυσίδες φαστ φουντ φτιάχνουν στα καταστήματά τους παιδικές χαρές. «Ξέρω ότι μοιάζει με θεωρία συνωμοσίας», λέει, «αλλά δεν μπορώ να μη σκεφθώ ότι εάν ένα παιδί παίξει για 5 λεπτά και κάψει 50 θερμίδες, θα πάει μετά στο φαστ φουντ και θα καταναλώσει 500 ή και 1.000 θερμίδες».

Συμβάλλει στην αποφυγή ασθενειών

Μα, τέλος πάντων- θα αναρωτηθεί κάποιος- η άσκηση δεν βοηθά σε τίποτα;

Φυσικά και βοηθά. Βελτιώνει την υγεία της καρδιάς μας και την πνευματική μας κατάσταση και συμβάλλει στην αποφυγή ασθενειών. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο στο περιοδικό «Νeurology», οι ηλικιωμένοι που αθλούνται τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα έχουν 30% περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν καλή πνευματική κατάσταση από όσους δεν ασκούνται. Μια άλλη έρευνα, βρήκε ότι όσοι έχουν χρόνιο πόνο στη μέση και αθλούνται 4 φορές την εβδομάδα έχουν 36% λιγότερα προβλήματα στην κίνηση από όσους αθλούνται δύο ή τρεις φορές εβδομαδιαίως.

Αυτό που χρειάζεται σίγουρα, πάντως, είναι η κίνηση τις ώρες που είμαστε ξύπνιοι. Επίσης το σώμα μας χρειάζεται ξεκούραση. Άρα, το πρόβλημα δεν είναι η ίδια η άσκηση αλλά το πώς την ορίζουμε. Πλέον, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι μια συχνή χαμηλής έντασης φυσική δραστηριότητα- ό,τι δηλαδή έκαναν οι άνθρωποι για δεκάδες χιλιάδες χρόνια προτού εφευρεθεί ο διάδρομος - ίσως έχει καλύτερα αποτελέσματα από την άθληση στο γυμναστήριο.

Έτρωγαν περισσότερο επειδή αθλούνταν

«Σε γενικές γραμμές, για το αδυνάτισμα, η άσκηση είναι σχεδόν άχρηστη», λέει ο Έρικ Ραβούσιν, πρόεδρος του κέντρου για τον διαβήτη και τον μεταβολισμό του Πανεπιστημίου της Λουζιάνα. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση «ΡLoS» μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα του πανεπιστημίου αυτού. Ο δρ. Τίμοθι Τσερτς χώρισε σε 4 ομάδες 464 υπέρβαρες γυναίκες που δεν αθλούνται τακτικά. Οι γυναίκες της πρώτης ομάδας κανονίστηκε να αθλούνται με προσωπικούς γυμναστές επί 72 λεπτά, της δεύτερης επί 136 και της τρίτης επί 194 λεπτά σε εβδομαδιαία βάση και για 6 μήνες. Στις γυναίκες της τέταρτης ομάδας οι ειδικοί είπαν να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους. Από όλες τις γυναίκες ζητήθηκε να μην αλλάξουν τις διατροφικές τους συνήθειες και κάθε μήνα να συμπληρώνουν ένα ιατρικό ερωτηματολόγιο.

Συμπεράσματα. Τα ευρήματα της έρευνας ήταν εντυπωσιακά. Κατά μέσο όρο όλες οι γυναίκες και στις 4 ομάδες έχασαν βάρος, αλλά εκείνες που αθλούνταν συστηματικά δεν έχασαν και πολλά περισσότερα από όσες δεν έκαναν τίποτα. (Οι γυναίκες της τέταρτης ομάδας μπορεί να αδυνάτισαν γιατί πρόσεχαν επειδή τους ζητήθηκε να απαντούν στο ερωτηματολόγιο στο οποίο έγραφαν κάθε μήνα το βάρος τους)., Μάλιστα, κάποιες από τις γυναίκες και στις 4 ομάδες πήραν βάρος έως και 4 κιλά. Γιατί συνέβη αυτό στην προκειμένη περίπτωση; Οι ειδικοί χρησιμοποιούν τον όρο «αποζημίωση»: οι αθλούμενες γυναίκες πεινούσαν περισσότερο ή ήθελαν να επιβραβεύσουν τον εαυτό τους για την προσπάθειά τους είτε όταν γυρνούσαν σπίτι έκαναν λιγότερες δουλειές απ΄ ό,τι συνήθως.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Posted in: Διάφορα, Υγεία