Βασισμένος στις αρχές φυσικής που στηρίζονται οι «αόρατοι μανδύες», ο αντισεισμικός «μανδύας» θα μπορεί να προστατέψει κτίρια από σεισμούς.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Φρέσνελ της Μασσαλίας (Γαλλία) τον αποκαλούν «αντισεισμικό μανδύα». Ουσιαστικά αποτελεί την εφαρμογή των αρχών που διέπουν τους «αόρατους μανδύες», για άλλο σκοπό: να κάνει αντικείμενα «αόρατα» σε σεισμούς και παλιρροϊκά κύματα (τσουνάμι).
Τα σεισμικά κύματα ενός σεισμού χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: αυτά τα οποία μεταδίδονται μέσω της Γης, και αυτά των οποίων η μετάδοση γίνεται μόνο μέσω της επιφάνειας.
Η ομάδα, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Στεφάν Ενόχ, είχε να επιλέξει ανάμεσα στις εξής δύο κατευθύνσεις: τον έλεγχο των κυμάτων που μεταδίδονται μέσω της Γης ή αυτών που μεταδίδονται μέσω επιφανείας. Καθώς ο έλεγχος των πρώτων θεωρήθηκε ως κάτι εξαιρετικά περίπλοκο για να επιτευχθεί, ο έλεγχος των κυμάτων επιφανείας (που είναι άλλωστε και πιο καταστρεπτικά) είναι εντός των δυνατοτήτων της σημερινής τεχνολογίας
Ο «μανδύας» αποτελείται από έναν αριθμό μεγάλων, ομόκεντρων πλαστικών δακτυλίων οι οποίοι είναι τοποθετημένοι στην επιφάνεια της γης. Η ελαστικότητά τους ελέγχεται, έτσι ώστε τα προαναφερθέντα κύματα επιφανείας να περνούν ομαλά στο υλικό και να μη διασκορπίζονται. Όταν τα κύματα αυτά περνούν μέσα από τον «αντισεισμικό μανδύα», συμπυκνώνονται σε μικρές διακυμάνσεις όσον αφορά την πίεση και την πυκνότητα του υλικού. Από εκεί και πέρα, οι διακυμάνσεις αυτές κατευθύνονται εκτός της περιοχής που προστατεύεται από το «μανδύα». Μόλις εξέλθουν, αποκτούν το παλιό τους «μέγεθος». Αντίθετα με κάποιους από τους «αόρατους μανδύες», οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να καμπυλώσουν τις ακτίνες φωτός συγκεκριμένων συχνοτήτων, η εν λόγω τεχνολογία είναι «ευρυζωνική» : μπορεί να χειριστεί κύματα ενός μεγάλου εύρους συχνοτήτων.
Αυτό είναι δυνατόν μέσω της κατάλληλης ρύθμισης των δακτυλίων που απαρτίζουν το «μανδύα» έτσι ώστε να χειρίζονται κύματα διαφορετικών συχνοτήτων: τα κύματα επιφανείας περνούν ανενόχλητα από τους δακτυλίους που δεν προορίζονται για αυτά.
«Οι εξωτερικοί δακτύλιοι μένουν ακίνητοι, αλλά αυτοί που είναι ρυθμισμένοι στη συχνότητα του κύματος κινούνται, λυγίζοντας και ανεβοκατεβαίνοντας» είπε ο Σεμπαστιέν Γκουενώ, μέλος της ομάδας από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ. «Για κάθε εύρος συχνότητας, υπάρχουν οι κατάλληλοι δακτύλιοι». Η ομάδα πειραματίστηκε με «μανδύες» που διέθεταν μέχρι και 100 δακτυλίους- πολύ περισσότερους από αυτούς που θα απαιτούνταν για προστασία απέναντι στα πιο κοινά κύματα επιφανείας.
Όσον αφορά την εγκατάσταση του «μανδύα» σε κτίρια, θα μπορούσε να τοποθετηθεί στα θεμέλια, ενώ δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να κατασκευαστούν κτίρια σχεδιασμένα για να τον ενσωματώνουν. Για ένα κτίριο πλάτους 10 μέτρων, κάθε δακτύλιος θα έπρεπε να έχει 1-10 μέτρα διάμετρο και πάχος 10 εκατοστών.
Ακόμη χρειάζεται δουλειά για να εξακριβωθεί κατά πόσο ισχύουν τα προαναφερθέντα σε συνθήκες «πραγματικού κόσμου», ωστόσο, όπως ανέφερε ο Ουλφ Λέοναρντ, φυσικός του πανεπιστημίου του Σαιντ Άντριους (ο οποίος δε συμμετείχε στην έρευνα), ίσως οι αρχές που οδήγησαν στη δημιουργία των πειραματικών πρωτοτύπων των «αόρατων μανδυών», ίσως τελικά να δουν την πρώτη τους πρακτική εφαρμογή στον τομέα της αντισεισμικής προστασίας: «Πιστεύω ότι είναι φανταστικό- μου αρέσει το γεγονός ότι ιδέες οι οποίες προήλθαν από την Οπτική βρίσκουν το δρόμο τους σε άλλες εφαρμογές» είπε σχετικά.
Πηγή: inout.gr
9 Ιουλ 2009
Αντισεισμικός «μανδύας»
