Υπάρχει ένα "κατώφλι" στην καρδιά κάποιων ανθρώπων.
Όταν το διαβούν, η λογική παύει να ισχύει.
Ούτε η αλήθεια, ούτε τα επιχειρήματα δεν έχουν θέση εκεί.
Μόνο η ικανοποίηση τής σάρκας, και το "θέλω".
Όσοι διαβούν το κατώφλι αυτό, όταν θα τους μιλάτε, θα βλέπετε στα μάτια τους ένα παράξενο βλέμμα.
Του ανθρώπου που φοβάται, που ενοχλείται να χαλάσει τον τεχνητό κόσμο που έχει ετοιμάσει για τον εαυτό του.
Δεν θέλει να μάθει.
Δεν θέλει να ξεβολευτεί.
Δεν θέλει να αντικρύσει την αλήθεια.
Και αν θελήσετε να τον "ψυχολογήσετε" λίγο στο θέμα αυτό, θα σας πει ενοχλημένος άμεσα ή έμμεσα: "Σταμάτα να κοιτάζεις στο μυαλό και την καρδιά μου.
Άσε με στο παραμύθι που έφτιαξα για μένα.
Άσε με να ζήσω όπως διάλεξα.
Μη μου σπείρεις αμφιβολίες. Μισώ τις τύψεις."
