Οι στιγμές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για να αναλώσουμε χρόνο σε φιλοφρονήσεις, ωστόσο έχουμε δικαίως την αίσθηση ότι το antinews δικαιώθηκε για μια ακόμα φορά, μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Τους προηγούμενους μήνες είχαμε σταθεί με πολύ προσοχή στο θέμα της γαλλικής υποβάθμισης και είχαμε επισημάνει πώς αυτό επηρεάζει καθοριστικά την ελληνική υπόθεση.
Ασφαλώς γνωρίζαμε πολύ καλά ότι επίκειται η υποβάθμιση της Γαλλίας, και ότι πριν τις γιορτές υπήρξε μια μικρή και μόνο ανακωχή σε αυτό τον ιδιότυπο νομισματικό πόλεμο. Είχαμε όμως την αίσθηση ότι όσο οι διαπραγματεύσεις με τη χώρα μας συνεχίζονταν και όσο ο Γάλλος πρόεδρος πάσχιζε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και να πάει αξιοπρεπώς μέχρι τις προεδρικές εκλογές, οι οίκοι θα έδειχναν μια επιείκεια.
Η παροιμιώδης απρονοησία των ηγετών του κοσμου και αυτή η πεισματική τους εμμονή στην αδυναμία πρόβλεψης ακόμα και αυτονόητων εξελίξεων, φαίνεται πως πυροδότησε ανώμαλες εξελίξεις. Γιατί όταν η χίμαιρα του PSI προϋπέθετε ένα σκασμό συνθήκες για να πετύχει στοιχειωδώς (“στοιχειωδώς”, αφού έτσι και αλλιώς δεν έλυνε το πρόβλημα), ήταν επόμενο να στραβώσει μία από αυτές και να τα τινάξει όλα στον αέρα. Και έσκασε η πλέον απρόβλεπτη και η πλέον κρίσιμη.
Τι σημαίνει η υποβάθμιση της Γαλλίας;
Με απλά λόγια ότι η εξεύρεση κεφαλαίων για τους μηχανισμούς EFSF και ESM, που σχεδιάστηκαν για να αναχαιτιστεί η κρίση στις ευπαθείς χώρες, καθίσταται από προβληματική έως αδύνατη.
Και αυτό γιατί τα ομόλογα που εκδίδουν οι μηχανισμοί αυτοί είναι εγγυημένα από τις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες με αξιολόγηση ΑΑΑ. Η υποβάθμιση της Γαλλίας σημαίνει ουσιαστικά ότι η Γερμανία είναι η μοναδική (για πόσο ακόμα;) χώρα που απέμεινε ως εγγυητής. Αυτή η εξέλιξη ακυρώνει στην πράξη όλο το οπλικό σύστημα που με κόπο είχε σχεδιάσει η Ευρώπη τα τελευταία δύο χρόνια. Πράγμα που σημαίνει ότι η Ευρώπη θα πρέπει άμεσα να σχεδιάσει την επόμενη γραμμή άμυνας, αν δε θέλει να διασπαστεί μέσα στο επόμενο τρίμηνο.
Τι επιπτώσεις έχει για την Ελλάδα;
Όσοι επένδυσαν στο PSI και στη συμφωνία του Οκτωβρίου οφείλουν να αναθεωρήσουν. Η αμήχανη δήλωση του κ. Παπαδήμου, ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν κανονικά, την ίδια ώρα που η τοκογλυφική διεθνής άδειασε επίσημα την ελληνική κυβέρνηση, την ίδια ώρα που ο κόσμος βουίζει περί άτακτης χρεοκοπίας, αποτελεί μνημείο καιροσκοπισμού και δημαγωγίας , που θα έκανε τον Ανδρέα Παπανδρέου να μοιάζει μετριοπαθής.
Θυμίζω ότι ο κ. Παπαδήμος διορίστηκε πρωθυπουργός με μοναδικό σκοπό τη διαπραγμάτευση του PSI και την εκτέλεση της συμφωνίας του Οκτωβρίου. Τώρα που η συμφωνία μας άφησε και επίσημα χρόνους, κάποιες καρέκλες τρίζουν επικίνδυνα. Βέβαια όπως και οι απατημένοι σύζυγοι το μαθαίνουν πάντα τελευταίοι έτσι και οι κατέχοντες εξουσία είθισται να γαντζώνονται με σθένος στην καρέκλα τους, μέχρι να εξαφανιστεί και η τελευταία τους ψευδαίσθηση.
Η υποβάθμιση της Γαλλίας σημαίνει ότι θα χρειαστεί μια νέα συμφωνία για τη δανειακή ενίσχυση της Ελλάδας και μάλιστα σε προκλητικά ελάχιστο χρόνο. Αυτή η συμφωνία θα πρέπει, εκτός από τα συνήθη μεγέθη βιωσιμότητας, να προβλέπει και κάτι πιο σημαντικό: Που θα βρεθούν τα μετρητά, ποιος θα βάλει το χέρι στην τσέπη, ποιο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο θα ψηφίσει ακόμα ένα ελληνικό θαλασσοδάνειο και πόσο γρήγορα θα το πράξει.
Είμαστε λοιπόν στην εξαιρετικά δυσχερή θέση, να κινδυνεύουμε με επίσημη χρεοκοπία μέσα στις επόμενες εβδομάδες, να έχουν αποκλειστεί όλες οι δυνατότητες ενίσχυσης και να περιμένουμε από τους Γερμανούς μια υπέρβαση του εαυτού τους (εκτύπωση χρήματος, ευρωομόλογα), κάτι δηλαδή για το οποίο δε φημίζονται ιδιαίτερα.
Η υποβάθμιση της Γαλλίας, εκτός από τα επιτόκια της Ιταλίας, απογειώνει και το ποσοστό πιθανότητας χρεοκοπίας της Ελλάδας σε ποσοστό άνω του 90%. Με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό σε Ελλάδα, Ευρώπη και παγκόσμια οικονομία.
Αν η υπόθεση της Lehman κόστισε στους φορολογούμενους του πλανήτη μερικά τρις δολάρια, η ελληνική υπόθεση ξεπερνάει τα όρια του εφιάλτη και μετατρέπεται σε Αρμαγεδδώνα και με κάτι τέτοια αρχίζω να γίνομαι οπαδός των Μάγιας.
