Η πολιτική εκμετάλλευση του δημόσιου χρέους από τους διεθνείς τοκογλύφους, τους εγχώριους υπαλλήλους της Τρόικας και τη διορισμένη κυβέρνηση των τραπεζιτών για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας, τη δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών των ελλήνων πολιτών και τη συστηματική εξαθλίωση των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, βαδίζει ταχύτατα προς την πιο καταστροφική για τον λαό λύση του δράματος που βιώνουμε εδώ και δύο χρόνια.Το επιλεκτικό κούρεμα του χρέους που οργανώθηκε στη βάση των συμφερόντων των λεγόμενων πιστωτών και χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη του τις αντοχές της κοινωνίας, την επισήμως προβλεπόμενη λιτότητα δεκαετιών, η οποία θα μας επιστρέψει σίγουρα σε συνθήκες ζωής του 19ουαιώνα, φαίνεται ότι προγραμματίζεται ερήμην των λαϊκών δυνάμεων. Η αντιλαϊκή επίθεση του καθεστώτος καθίσταται δυνατή στην βάση της διαπίστωσης της ασυντόνιστης λαϊκής δυσαρέσκειας και της πολυδιασπασμένης αντίδρασης των δυνάμεων της εργασίας στον επερχόμενο κοινωνικό και πολιτικό μεσαίωνα. Όλα αυτά συμβαίνουν άλλωστε με την ανοχή των δήθεν αντιμνημονιακών δυνάμεων που εξαντλούνται σε ανέξοδες διαμαρτυρίες οι οποίες διευκολύνουν την επιβίωση του καθεστώτος.
Πιο συγκεκριμένα χάρη στο μνημόνιο, η κυβέρνηση προτίθεται να πουλήσει την χώρα έναντι του νέου δανείου των 130 δις. Προκειμένου οι ξένοι τραπεζίτες που έχουν ήδη ξεφορτωθεί 115 δις από τα 155 δις των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου χρέους που διακατείχαν, να δεχθούν να περικόψουν το 50% των υπόλοιπων 40 δις, απαιτούν:
1) νέα ομόλογα αξίας 20 δις, με ακόμη υψηλότερα επιτόκια (ύψους 7-8%) που θα εκδοθούν στη βάση του αγγλικού δικαίου, 2) να τους καταβάλλουμε 30 δις σε ρευστό (συμφωνία της 26-27 Οκτώβρη 2011), 3) τη διευκόλυνσή τους να εισπράξουν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) ύψους 60 τουλάχιστον δις που διακατέχουν οι ίδιοι. Απαιτούν ακόμα να τους εκχωρηθεί δικαίωμα στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας και στο σύνολο των δημοσίων εσόδων.
Παράλληλα το κούρεμα περιλαμβάνει και τα 85 δις που διακατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα ελληνικά αμοιβαία κεφάλαια, οι ελληνικές τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα φυσικά πρόσωπα. Από την πλευρά του, το πολιτικό προσωπικό έχει βέβαια φροντίσει να ξεφορτωθεί 1,5 δις τουλάχιστον των ομολόγων, υποχρεώνοντας τις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να τα εξαγοράσουν «εις υγείαν των κορόιδων»….
Από την άλλη, οι εγχώριες τράπεζες για να αντέξουν, επιδοτούνται με 39 δις σε ρευστό από το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή από τα κονδύλια που το ελληνικό κράτος ευελπιστεί να δανειστεί. Σε αυτό το ποσό προστίθενται 60 δις νέων εγγυήσεων, εντόκων γραμματίων και ομολόγων τριετούς διάρκειας που θα εκδοθούν ειδικά για τις εγχώριες τράπεζες, ενώ, σύμφωνα με ομολογία του Ε. Βενιζέλου, οι εγχώριες τράπεζες ενισχύονται και με 106 δις από ειδικές εκδόσεις ομολόγων τριετούς διάρκειας στα πλαίσια του νόμου παροχής ρευστότητας προς αυτές. Με λίγα λόγια από το λεγόμενο PSI (το κούρεμα και την εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων), το ελληνικό κράτος θα βγει φορτωμένο με πρόσθετο χρέος 236 δις ευρώ τουλάχιστον το 80% του οποίου θα ενταχθεί στο βρετανικό δίκαιο. Θα χρωστάμε τελικά σε κράτη και όχι σε ιδιώτες-επενδυτές. Και βέβαια, οι «πιστωτές» θα μπορούν στο μέλλον να διεκδικήσουν τα «χρωστούμενα» ενδεχομένως και με στρατιωτικά μέσα… Τέλος σαν δόλωμα –και για να συναινέσει ο ελληνικός λαός στις απαράδεκτες μεθοδεύσεις εναντίον του– προβλέπεται επίσης ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών των νοικοκυριών, των διαφόρων δανείων δηλαδή που έτσι κι αλλιώς, σήμερα αδυνατούν να εξυπηρετήσουν.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα επιστρέφει στην προ του 1830 κατάσταση, όταν το σύνολο της ελληνικής επικράτειας ήταν υποθηκευμένο στις τότε «Προστάτιδες Δυνάμεις». Με την αμετάκλητη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας το πολιτικό προσωπικό προχωρεί αδίστακτα στην κατάλυση του αυθύπαρκτου της ελληνικής Πολιτείας. Πρόκειται για μία διαδικασία πτώχευσης πρωτοφανούς στην παγκόσμια ιστορία και προφανώς για μια εξίσου πρωτοφανή πράξη εσχάτης προδοσίας.
Τα παραπάνω φέρνουν τις συνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις μπροστά σε τεράστιες ιστορικές ευθύνες. Σε λίγο θα φανεί ποιος αγωνίζεται για το λαό και ποιος για τους εχθρούς του.
Επείγει λοιπόν όσο ποτέ η δημιουργία ενός Ενιαίου Μετώπου οργάνωσης της λαϊκής πάλης.
Η χρεοκοπία δεν είναι αναπότρεπτη, αλλά η αποτροπή της απαιτεί εδώ και τώρα την λαϊκή κινητοποίηση για την κατάρρευση του κατοχικού προδοτικού καθεστώτος. Οι ηγεσίες των συνδικάτων και των πολιτικών κομμάτων οφείλουν συνεπώς να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους.
Στις σημερινές συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, η αναστολή ορισμένων άρθρων του Συντάγματος (που έτσι κι αλλιώς έχει γίνει κουρελόχαρτο), για την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και τη νομιμοποίηση της πιθανής καταστολής των κοινωνικών αντιδράσεων, είναι πλέον κάτι περισσότερο από πιθανή. Απέναντι σ’ αυτό το ενδεχόμενο που θα σηματοδοτήσει την έναρξη μίας περιόδου απροκάλυπτης κοινοβουλευτικής δικτατορίας σε βάρος των ελευθεριών και των συμφερόντων του ελληνικού λαού, είναι απολύτως αναγκαίο να συνεργαστούν με όλες εκείνες τις οργανώσεις που κατανοούν την ανάγκη του άμεσου συντονισμού της λαϊκής αγανάκτησης προς την κατεύθυνση μιας ριζικής αμφισβήτησης του σημερινού κατοχικού καθεστώτος. Το μεταβατικό αίτημα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων δεν μπορεί λοιπόν παρά να περιλαμβάνει τη διεκδίκηση της δυναμικής λαϊκής κινητοποίησης στους δρόμους και στους τόπους εργασίας – καθώς και της ενότητας όλων των πολιτικών πρωτοβουλιών που στοχεύουν στην ασυμβίβαστη πάλη του δημοκρατικού ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από τις κομματικές του αποχρώσεις ή τις πολιτικές του προτιμήσεις για την διάσωση των ιστορικών του δικαίων, τη διατήρηση των κοινωνικών και πολιτικών του κατακτήσεων.
Ενάντια στους τοκογλύφους και στο Μαύρο Μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΝΔ, υπάρχει άραγε σήμερα μια δύναμη που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και να παλέψει ενάντια σε όσους σπέρνουν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια;
Ναι, υπάρχει: Όλος ο δημοκρατικός Λαός μαζί!
Αυτή είναι η πρόταση που σήμερα καταθέτει απερίφραστα μόνο το Ε.Πα.Μ.
και που συγκροτεί την πολιτική του φυσιογνωμία.
Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.), Αθήνα 14-1-2012
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
