Η μυστηριώδης έκρηξη στην Tunguska της Σιβηρίας το 1908 που ισοπέδωσε 830 τετραγωνικά μίλια δάσους, σχεδόν σίγουρα προκλήθηκε από κομήτη που εισήλθε στην ατμόσφαιρα της γης.
Αυτό υποστηρίζει μια έρευνα που έγινε αποδεκτή προς δημοσίευση μόλις εχθές, 24 Ιουνίου, από το περιοδικό Geophysical Research Letters που εκδίδεται από την Αμερικανική ένωση γεωφυσικών και το συμπέρασμα της οποίας βρίσκει έναν απίθανο σύμμαχο στα καυσαέρια του διαστημικού σκάφους της NASA. Συγκεκριμένα, συνδέει τα δυο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα με αυτά που ακολουθούν το κάθε ένα από αυτά την επόμενη μέρα: Λαμπερά νυχτερινά νέφη που σχηματίζονται από μικροσκοπικά σωματίδια πάγου, τα οποία δημιουργούνται μόνο σε πολύ μεγάλα υψόμετρα και σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες.
"Είναι σχεδόν σαν να συναρμολογείς έναν φόνο ηλικίας 100 ετών" λέει ο Michael Kelley, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Cornell, που ηγήθηκε της ερευνητικής ομάδας. "Υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις που μαρτυρούν ότι η γη χτυπήθηκε από κομήτη το 1908".
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι τεράστιες ποσότητες νερού που εξατμίστηκαν στην ατμόσφαιρα από τον παγωμένο πυρήνα του κομήτη, εγκλωβίστηκαν σε περιστρεφόμενες δίνες με τρομακτική ενέργεια από μια διαδικασία που λέγεται δισδιάστατος στροβιλισμός, κάτι το οποίο εξηγεί γιατί τα νυχτερινά νέφη σχηματίστηκαν μια μέρα αργότερα χιλιάδες μίλια μακριά. Τα νέφη αυτά είναι τα υψηλότερα σύννεφα που σχηματίζονται στην γη και τα οποία υπό κανονικές συνθήκες δημιουργούνται στην μεσόσφαιρα σε περίπου 55 μίλια ύψος πάνω από τις πολικές περιοχές κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, όταν στην συγκεκριμένη ζώνη η θερμοκρασία είναι -117 βαθμοί Κελσίου.
Τα καυσαέρια του διαστημικού σκάφους, λένε οι ερευνητές, προκαλούν ανάλογα φαινόμενα με την δράση του κομήτη.
Μια και μόνο πτήση εκτοξεύει 300 μετρικούς τόνους υδρατμών στην θερμόσφαιρα της γης και τα σωματίδια του νερού έχουν βρεθεί να ταξιδεύουν στις Αρκτικές και Ανταρκτικές περιοχές όπου και σχηματίζουν νέφη όταν εγκαθίστανται στην μεσόσφαιρα.
Μετά την έκρηξη του 1908, οι νυχτερινοί ουρανοί έλαμπαν έντονα για αρκετές μέρες σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης και ιδιαίτερα στην Μ.Βρετανία, δηλαδή περισσότερο από 3000 μίλια μακριά. Οι επιστήμονες προσπάθησαν να απαντήσουν στο πως οι υδρατμοί αυτοί ταξίδεψαν τόσο μακριά χωρίς να διασκορπιστούν όπως θα προέβλεπε η συμβατική φυσική.
"Υπάρχει μια μεταφορά αυτού του υλικού για δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και δεν υπάρχει μοντέλο που να προβλέπει κάτι τέτοιο", τονίζει ο Kelley. "Είναι μια εντελώς καινούργια και απροσδόκητη φυσική".
Αυτή η "καινούργια" φυσική, λένε οι ερευνητές, συνδέεται με στροβιλισμούς που έχουν φορά αντίθετη των δεικτών του ρολογιού και με τεράστια ενέργεια. Όταν 
οι υδρατμοί εγκλωβιστούν σε αυτούς, το νερό ταξιδεύει σχεδόν με ταχύτητα 300 ποδών το δευτερόλεπτο. Οι επιστήμονες προσπαθούν εδώ και καιρό να μελετήσουν την δομή των ανέμων σε αυτές τις ανώτερες ζώνες της ατμόσφαιρας, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα δύσκολο με τα παραδοσιακά μέσα όπως πυραύλους ηχοβολισμού, μετεωρολογικά μπαλόνια και δορυφόρους, εξηγεί ο Charlie Seyler, καθηγητής ηλεκτρικής μηχανολογίας στο Cornell και συνεργάτης στην έρευνα.
Η έρευνα συνυπογράφεται από τον φυσικό Miguel Larsen, Ph.D. '79 του πανεπιστημίου Clemson και πρόην μαθητή του Kelley. Χρηματοδοτήθηκε από τμήμα ατμοσφαιρικών μελετών του Εθνικού ιδρύματος επιστημών.
Πηγή: psaxtiria.com
25 Ιουν 2009
Καινούργια θεωρία ρίχνει φως στο μυστήριο της Tunguska
