 |
| Μπορούν οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα να σταματήσουν να είναι κομπάρσοι στο reality της ζωής τους; Μπορείτε μέχρι τις εκλογές να νικήσετε τους φόβους σας; |
21 ημέρες είναι πολλές και οι φίλοι μας οι τροικανοί και λοιποί ενδιαφερόμενοι ανησυχούν -πάντα για το καλό της χώρας φυσικά.
Εξ άλλου έχουν δεί και πολλά τα μάτια μας τον τελευταίο καιρό, που οι κωλοτούμπες πάνε σύννεφο και η τέχνη του άσπρου-μαύρου βρίσκεται στο αποκορύφωμά της πάντα με
μπόλικη τρομοκρατία και μπολιασμένη με "λίγο" φυλετικό μίσος και αρκετή υπενθύμιση της αρχαίας ελληνικής ταυτότητάς μας και φυσικά τη γνωστή σε όλους μας Ελληνική Δημοκρατία.
Ναί κυρίες και κύριοι την τέχνη του να κλέβουν οι λίγοι τους πολλούς, με νόμιμο τρόπο,να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να μιλούν σε τηλεοπτικές εκπομπές, να λένε ψέμματα, ψέμματα, ψέμματα και τελικά να σφάζονται για το ποιός θα σώσει την Ελλάδα.
Θα μπορούσε να είναι παραμύθι.
Θέατρο ή ταινία. Με πρωταγωνιστές έλληνες ηθοποιούς που θα ζήλευαν και οι του Ηοllywood. Και κομπάρσους όλους εμάς τους "απο κάτω" να περιμένουμε και 'μείς λίγο απο τη δόξα, απο την επιτυχία.
Θα μπορούσε να είναι ένα κακό όνειρο.
Ενας εφιάλτης βραδυνός και το πρωί ξαλαφρωμένοι πλέον να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε την ευδαιμονία μας.
Να συνεχίσουμε να ζούμε τ'όνειρό μας.
Μπορούσε να είναι μιά ιστορία που τη λένε οι γονείς στα μικρά παιδιά για να τρώνε όλο το φαγητό τους.
Ένα αόρατο και μυστικό πείραμα απο σκοτεινές δυνάμεις, σαν αυτά που διαβάζουμε σε κάτι βιβλία συνωμοσιών.
Τελικά θα μπορούσε να είναι ένα υποθετικό μάθημα σε ένα πανεπιστήμιο στη σχολή οικονομικών, ή στην ψυχολογία των μαζών, της οργάνωσης της κοινωνίας, της διακυβέρνησης ενός έθνους κλπ.
Μπορείτε να διαλέξετε εσείς τί είναι. Και να το γαρνίρετε όπως εσείς θέλετε. Να κάνετε όλο αυτό που ζείτε, όπως ακριβώς θέλετε. Εκτός άν πάλι θέλετε να βάλετε κάποιον άλλον να το δημιουργήσει για σάς, όπως δηλαδή κάνετε τόσα χρόνια.
Η ζωή σας είναι σάν το φαγητό. Πηγαίνετε στο ίδιο μαγαζί, τρώτε ότι σας σερβίρουν, το ίδιο φαί ξανά και ξανά, ξαναζεσταμένο, το πληρώνετε πανάκριβα και ύστερα πάτε για ύπνο. Δέν σκεφτήκατε ποτέ οτι υπάρχουν κι άλλα μαγαζιά ή οτι τελικά μπορείτε να φτιάξετε εσείς οι ίδιοι το φαγητό σας. Και γιά δές, στοίχημα οτι θα είναι πολύ καλύτερο και πολύ φθηνότερο.
21 ημέρες είναι πολύ λίγες. Πολύ λίγες για να αλλάξουν συνειδήσεις που γαλουχήθηκαν δεκαετίες τεχνητά και με επιστημονικά χειρουργικό τρόπο, έτσι ωστε σε κάθε κοινωνική αμφιβολία του κοινού νού, σε κάθε κοινωνική μαθηματική εξίσωση, το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο. Πρόκειται αναμφίβολα για τεράστια επιτυχία του συστήματος χειραγώγησης.
Πρόκειται για μια πραγματική φυλακή του μυαλού.
Είναι σάν εκείνη την πολύ έξυπνη ταινία, The Truman Show λεγότανε που ο πρωταγωνιστής βρισκότανε απο τη στιγμή που γεννήθηκε, κλεισμένος σε ένα τεράστιο οικοδόμημα και συμμετείχε χωρίς να το ξέρει φυσικά, στο reality της ζωής του. Στο τέλος όταν πλέον είχε καταλάβει τί παιχνίδι παιζότανε στο μυαλό του, αποφάσισε να νικήσει τους φόβους του, να αψηφήσει τουε εκμεταλλευτές του, και να ανοίξει την πόρτα προς την ελευθερία.
Στις 6 του Μάη μπορεί να διακυβεύονται πολλά, μπορεί και τίποτα. Το στοίχημα της ημέρας θα είναι άν τα πρόβατα θα ανοίξουν την πόρτα προς την ελευθερία. Μπορούν τα πρόβατα σε 21 ημέρες να γίνουνε λύκοι;
Μπορούν οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα να σταματήσουν να είναι κομπάρσοι ή πρωταγωνιστές στο reality της ζωής τους; Μπορείτε σε 21 ημέρες να νικήσετε τους φόβους σας;
Άν και είμαι υπέρμαχος της ανταπόδοσης της βίας όταν αυτή ασκείται εις βάρος μου, πιστεύω οτι αυτό που φοβούνται όλες οι κυβερνήσεις, όλοι όσοι θέλουν να εξουσιάζουν τους ανθρώπους, είναι οι εξεγερμένες συνειδήσεις.
Γκρεμίστε τη φυλακή του μυαλού σας και θα δείτε το παντοδύναμο σύστημα να καταρρέει σάν χάρτινος πύργος. Και τα ανδρείκελα που το υπηρετούν να εξαφανίζονται, ανήμποροι να αντιμετωπίσουν ένα αφυπνισμένο νού.
Μπορείτε σε 21 ημέρες να σκεφτείτε για μιά φορά πραγματικά τη ζωή σας; Στις 6 ή στις 7 του Μάη βγείτε όλοι έξω στους δρόμους να δημιουργήσετε την δική σας Δημοκρατία.
Άλλωστε η τέχνη της πολιτικής δέν είναι προνόμιο των λίγων. Δέν είναι εναπόθεση των δικών μας ευθυνών σε άλλους. Πολιτική είναι η ενεργή συμμετοχή όλων μας στα κοινά της Πολιτείας.
"Κι έτσι ατενίζοντας το πεπρωμένο σε φόντο μαύρο,
τί μπορεί να πεί κανείς για την αλλήθωρη σκέψη μου;
Ακόμα κι άν χρυσές άρπες συντροφεύουν το ταξίδι μου,
Λυπηρές μελωδίες θ' ακούγονται στα πέρατα του κόσμου μου.
Κι έτσι ακριβώς όπως στέκομαι,στις πύλες του Σκότους απέναντι,
Πάνω απ΄τις όχθες του Φωτός κρεμιέμαι,τρεμάμενος,
τολμώ να διαβώ την θεόρατη γέφυρα,
ν' αγναντέψω το απόλυτο..."
http://www.ramnousia.com
