Οι γάτες χρησιμοποιούν το γουργούρισμα τους για να τραβήξουν την προσοχή των ιδιοκτητών τους, σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου Sussex, στη Μ. Βρετανία.
Οι συγκεκριμένοι ήχοι που παράγει η γάτα, σε αντίθεση με το κανονικό γουργούρισμα, θυμίζουν αυτούς του κλάματος ενός μωρού, αφού έχουν παρόμοια ηχητική συχνότητα. Η ομάδα που κάνει τις έρευνες υποστηρίζει πως αυτοί οι ήχοι είναι πολύ δύσκολο να μην αποσπάσουν την προσοχή των ανθρώπων.
Την έρευνα αυτή ξεκίνησε η Δρ Κάρεν ΜακΚόμπ, η οποία εμπνεύστηκε από το δικό της γάτο Pepo. "Με σήκωνε το πρωί με το επίμονο του γουργούρισμα το οποίο ήταν μάλλον αρκετά ενοχλητικό", δηλώνει η ίδια στο BBC. Επισημαίνει ότι "μετά από μια έρευνα, ανακάλυψα ότι υπάρχουν και άλλοι που ενοχλούνται από τις γάτες τους νωρίς το πρωί".
Ωστόσο, το επίμονο γουργούρισμα συχνά κάνει τους ιδιοκτήτες να σηκώνονται και να ταΐζουν τις γάτες τους, όπως παρατηρεί η Δρ. ΜακΚόμπ. Για να βρεθεί η απάντηση στο πως οι γάτες πετυχαίνουν αυτό που θέλουν, η ερευνητική ομάδα με τη βοήθεια εθελοντών, ηχογράφησε γάτες σε διάφορα είδη γουργουρίσματος - στα επίμονα και σε αυτά που είναι πιο "ήρεμα".
"Όταν παίξαμε τους ηχογραφημένους ήχους στους εθελοντές μας, ακόμα κι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς εμπειρία κατάφερναν να ξεχωρίσουν πότε το γουργούρισμα ήταν περισσότερο επείγον και λιγότερο ευχάριστο", λέει η Δρ. ΜακΚόμπ.
Οι εθελοντές έπρεπε στη συνέχεια να "βαθμολογήσουν" τα διάφορα γουργουρητά σε μία κλίμακα η οποία απεικόνιζε πόσο ευχάριστα και πιεστικά ήταν. Με αυτή τη βαθμολόγηση οι επιστήμονες δείχνουν και πόσο ενοχλητικοί είναι τελικά αυτοί οι ήχοι.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στο "κλάμα" μιας γάτας και ενός μωρού - ήχοι στους οποίους οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι και η Δρ. ΜακΚόμπ καταλήγει : "Νομίζω ότι οι γάτες μαθαίνουν να γουργουρίζουν επίμονα και με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ιδιοκτήτες τους να τους δώσουν σημασία".
Οι συγκεκριμένοι ήχοι που παράγει η γάτα, σε αντίθεση με το κανονικό γουργούρισμα, θυμίζουν αυτούς του κλάματος ενός μωρού, αφού έχουν παρόμοια ηχητική συχνότητα. Η ομάδα που κάνει τις έρευνες υποστηρίζει πως αυτοί οι ήχοι είναι πολύ δύσκολο να μην αποσπάσουν την προσοχή των ανθρώπων.
Την έρευνα αυτή ξεκίνησε η Δρ Κάρεν ΜακΚόμπ, η οποία εμπνεύστηκε από το δικό της γάτο Pepo. "Με σήκωνε το πρωί με το επίμονο του γουργούρισμα το οποίο ήταν μάλλον αρκετά ενοχλητικό", δηλώνει η ίδια στο BBC. Επισημαίνει ότι "μετά από μια έρευνα, ανακάλυψα ότι υπάρχουν και άλλοι που ενοχλούνται από τις γάτες τους νωρίς το πρωί".
Ωστόσο, το επίμονο γουργούρισμα συχνά κάνει τους ιδιοκτήτες να σηκώνονται και να ταΐζουν τις γάτες τους, όπως παρατηρεί η Δρ. ΜακΚόμπ. Για να βρεθεί η απάντηση στο πως οι γάτες πετυχαίνουν αυτό που θέλουν, η ερευνητική ομάδα με τη βοήθεια εθελοντών, ηχογράφησε γάτες σε διάφορα είδη γουργουρίσματος - στα επίμονα και σε αυτά που είναι πιο "ήρεμα".
"Όταν παίξαμε τους ηχογραφημένους ήχους στους εθελοντές μας, ακόμα κι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς εμπειρία κατάφερναν να ξεχωρίσουν πότε το γουργούρισμα ήταν περισσότερο επείγον και λιγότερο ευχάριστο", λέει η Δρ. ΜακΚόμπ.
Οι εθελοντές έπρεπε στη συνέχεια να "βαθμολογήσουν" τα διάφορα γουργουρητά σε μία κλίμακα η οποία απεικόνιζε πόσο ευχάριστα και πιεστικά ήταν. Με αυτή τη βαθμολόγηση οι επιστήμονες δείχνουν και πόσο ενοχλητικοί είναι τελικά αυτοί οι ήχοι.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στο "κλάμα" μιας γάτας και ενός μωρού - ήχοι στους οποίους οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι και η Δρ. ΜακΚόμπ καταλήγει : "Νομίζω ότι οι γάτες μαθαίνουν να γουργουρίζουν επίμονα και με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ιδιοκτήτες τους να τους δώσουν σημασία".
Πηγή: nooz.gr