Η καλαισθησία του piercing είναι ευπρόσδεκτη, αλλά θέλει προσοχήΤο τρύπημα σε σημεία του προσώπου ή του σώματος και η τοποθέτηση κοσμήματος -το γνωστό σήμερα ως piercing- έχει τις ρίζες του στα βάθη των αιώνων. Συναντάται σε όλες τις ηπείρους, ανάμεσα σε λαούς πολύ διαφορετικούς και με αταίριαστες μεταξύ τους κουλτούρες, για λόγους θρησκευτικούς, τελετουργικούς, κοινωνικούς, αισθητικούς, ερωτικούς και κάποιες φορές θεραπευτικούς. Το αρχαιότερο εντοπίστηκε σε έναν μουμιοποιημένο προϊστορικό άνθρωπο που είχε τρυπημένους τους λοβούς των αυτιών του και ανακαλύφθηκε στην Αυστρία το 1991. Διότι στις τότε κοινωνίες πίστευαν στην είσοδο τον κακών πνευμάτων από τα αυτιά και, προκειμένου να τα εμποδίσουν να εισέλθουν στο σώμα, φορούσαν μεταλλικά κοσμήματα. Αλλά και οι ναυτικοί το Mεσαίωνα συνήθιζαν να τρυπάνε τον ένα λοβό για να βελτιώσουν την όρασή τους σύμφωνα με τις αρχές του βελονισμού, ενώ το τρύπημα της μύτης -παρόλο που προήλθε από τους Μογγόλους αυτοκράτορες του 16ου αιώνα μ.Χ.- οι Ινδές το κάνουν στο αριστερό ρουθούνι γιατί η Ayuverda (εναλλακτική ιατρική στην Ινδία) υποστηρίζει ότι έτσι διευκολύνεται ο τοκετός και περιορίζονται οι πόνοι της περιόδου.
Η τοποθέτηση σκουλαρικιού στη στοματική κοιλότητα είναι μια πρακτική τόσο παλιά όσο και οι… Μάγιας, που τρυπούσαν τη γλώσσα τους προκειμένου να εκφράσουν και να αποδείξουν την αρρενωπότητα και το θάρρος τους.
Ωστόσο, το σκουλαρίκι στον αφαλό είναι σύγχρονη «ανακάλυψη» που ως μόδα καθιερώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80 από τη Madonna. Αλλωστε, στις δυτικού τύπου κοινωνίες το piercing βρίσκει ανταπόκριση από σημαντική μερίδα -κυρίως- των νέων, ως ένδειξη αυτονομίας, ομορφιάς, ταυτοπροσωπίας καθώς και για σεξουαλικούς ή συμβολικούς λόγους.
Σύμφωνα με την κ. Αναστασία Περδικάρη - Τρουμπούκη, δερματολόγο - αφροδισιολόγο, διδάκτορα Παν\μίου Αθηνών, οι πιο συχνές μικρές επιπλοκές όσων τοποθετούν σκουλαρίκια σε σημεία του προσώπου (π.χ. πάνω μέρος του φρυδιού) ή του σώματος (π.χ. αφαλός) είναι κοκκινίλα, οίδημα, φλεγμονή, απόστημα, πληγή και αλλεργική αντίδραση. Εάν δεν χρησιμοποιηθούν αποστειρωμένα εργαλεία, η φλεγμονή εμφανίζεται αμέσως, ενώ μετά την τοποθέτηση του κοσμήματος μπορεί να αναπτυχθεί εξ επαφής δερματίτιδα -κυρίως στο νικέλιο- ενώ στο χρυσό έχουν παρουσιαστεί κοκκιώματα, που θεραπεύονται με έκχυση κορτιζόνης, και από το ασήμι ενδεχομένως να δημιουργηθούν δυσχρωμίες. Επιπλέον, πολλά νεαρά άτομα επιλέγουν φτηνά υλικά, ακόμα και απλές παραμάνες, αγνοώντας τους σοβαρούς κινδύνους που διατρέχουν. Η πιο ασφαλής επιλογή είναι το σκουλαρίκι από χειρουργικό ανοξείδωτο ατσάλι, και για τη στοματική κοιλότητα, εκτός από αυτό, ο χρυσός 14Κ και 18Κ, το τιτάνιο και το νιόβιο. Βασική προϋπόθεση για την αποφυγή μετάδοσης νοσημάτων μέσω του αίματος (όπως AIDS, ηπατίτιδα κ.ά.) και τη μείωση του κινδύνου επιπλοκών είναι η σχολαστική τήρηση των κανόνων υγιεινής, τονίζει η καθηγήτρια. Πράγμα που σημαίνει ότι η βελόνα πρέπει να είναι μιας χρήσης, τα εργαλεία και τα γάντια αποστειρωμένα και να γίνεται αντισηψία του δέρματος και τοπική αναισθησία με ειδική κρέμα.
Πριν φορέσετε… χαλκά:
Να έχει ελεγχθεί με punch test η ευαισθησία σας στο μέταλλο του σκουλαρικιού.
Η τοποθέτηση σκουλαρικιού στη στοματική κοιλότητα ενισχύει την πιθανότητα μόλυνσης, ενώ μετά, ίσως το κόσμημα να εμποδίσει τη σωστή άρθρωση και να δυσχεράνει τη μάσηση και την κατάποση των τροφών.
Φροντίστε να βρείτε ένα καθαρό στούντιο και ζητήστε να παρακολουθήσετε πώς αποστειρώνονται οι βελόνες.
Επιμείνετε να δείτε τις συστάσεις του ατόμου που θα σας κάνει το piercing, ώστε να βεβαιωθείτε πως είναι επαγγελματίας. Εάν δεν σας πείσει, μη διστάσετε να ψάξετε αλλού.
Από την Ελενα Κιουρκτσή
Πηγή: Περιοδικό «Κ»
