Αυτό το ποίημα γράφτηκε από μια έφηβη που πάσχει από καρκίνο.
Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;
Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη;
Ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;
Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;
Χαμήλωσε ταχύτητα
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Ο χρόνος είναι λίγος
Η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα
Περνάς κάθε σου μέρα στα γρήγορα;
Όταν ρωτάς κάποιον “τι κάνεις” ακούς ποτέ σου την απάντηση;
Στο τέλος της ημέρας ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα
Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αύριο» χωρίς να προσέξεις μέσα στη βιασύνη σου την απογοήτευσή του;
Έχεις χάσει ποτέ σου έναν καλό φίλο μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες το χρόνο να του τηλεφωνήσεις;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.
Όταν αγχώνεσαι και τρέχεις όλη τη μέρα
Είναι σα να έχεις ένα δώρο που δεν το άνοιξες ποτέ… Και που το πέταξες
Η ζωή δεν είναι μια κούρσα ταχύτητας
Ζήσε χαλαρά. Άκου τη μουσική
5 Μαΐ 2009
ΑΡΓΟΣ ΧΟΡΟΣ
