Ελλάδα 1940, Ελλάδα 2012.
Πέρασαν εβδομηνταδυο χρονάκια από την κατοχή, «αλλάξαμε» από τότε σαν λαός (η μήπως όχι;) προϊδεάσαμε, μπήκαμε στην Ευρώπη, αποκτήσαμε κάποια αγαθά, φτωχοί έγιναν πλούσιοι και το αντίθετο, μάθαμε από ιστορίες που μας έλεγαν οι παλιοί για τα δεινά της χώρας από τους γερμανούς, για την πείνα, τα συσσίτια, για τους εξαθλιωμένους...........
συμπατριώτες μας που σκάλιζαν τα σκουπίδια για να βρουν να φάνε….Τα ακούγαμε όλα αυτά και τα βλέπαμε σε ντοκιμαντέρ και αισθανόμασταν τυχεροί που ΔΕΝ γεννηθήκαμε σε εκείνα τα χρόνια, τυχεροί που ΔΕΝ αναγκαστήκαμε εμείς να ψάχνουμε στα σκουπίδια για να φάμε, τυχεροί που ΔΕΝ ήταν τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ στη θέση των σκελετωμένων παιδιών της κατοχής.
Μόνο που η «τύχη» μας, ήταν ψεύτικη.
Ξαναήρθε η «κατοχή», και φαίνεται ότι βάλθηκαν οι «κατοχικές δυνάμεις» να μας εξοντώσουν ΟΛΟΥΣ.
Βάλθηκαν να πετυχουν οι «Ευρωπαίοι γερμανοί» μετά από τόσα χρόνια με το χρήμα, ότι δεν πετυχαν οι σιδηρόφρακτες στρατιές του Χίτλερ με τα όπλα.
Και να, επανήλθαν τα συσσίτια, οι Έλληνες σκαλίζουν στα σκουπίδια για να βρουν να φάνε, σε πολλά σχολεία πραγματοποιούνται και εκεί συσσίτια γιατί τα παιδιά είναι νηστικά, γιατί οι γονείς ΔΕΝ έχουν δουλειά, δεν έχουν θέρμανση, δεν έχουν στο σπίτι φαί…..
Να που είχαμε θανάτους από την πείνα…
Να που μας ζητούν να δώσουμε…
Δεν ζητούν, ΑΡΠΑΖΟΥΝ όπως τους βολεύει.
Όπως στην κατοχή οι γερμανοί άρπαζαν, έκαιγαν και εκτελούσαν.
Η φωτιά και το απόσπασμα λείπουν.
Αλλά τώρα, είναι χειρότερα.
Η «μπότα» του κατακτητή είναι πιο «σικ», είναι τα τακούνια της γερμανίδας καγκελαρίου.
Ήρθε, «πάτησε» τη χώρα, βρήκε τους εδώ συνεργάτες της, και ετοίμασε το «οικονομικό απόσπασμα» όπου και μας έστησε.
Καθημερινά μας πυροβολεί.
Θα περιμένουμε τη ‘χαριστική βολή»;
