Το άγχος επιβίωσης του πολιτικού συστήματος μετά την οικονομική και κοινωνική κρίση στην οποία έριξε την χώρα αγγίζει στα όρια της αλλοφροσύνης. Τα γεγονότα στη Βουλή, οι ψηφοφορίες, οι δηλώσεις και οι αντιπαραθέσεις του τελευταίου 48ωρου δείχνουν ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής κατάρρευσης.Και είναι γνωστό πώς σε συνθήκες πανικού, ακόμη και οι πλέον νηφάλιοι ξεχνούν βασικούς κανόνες λειτουργίας του συστήματος αυτοπροστασίας ανάμεσα στους οποίους και την ιστορική φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή: «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται». Από αυτή την άποψη ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης διέπραξε μια «μεγαλοπρεπή» πολιτική γκάφα, θύμα της οποίας είναι ο ίδιος.
Το θέμα όμως δεν είναι η ομολογία Χρυσοχοϊδη αλλά ο τρόπος που ασκείται η εξουσία από το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα σε βάρος του λαού. Όποιος έχει περάσει έξω από υπουργικό γραφείο τα τελευταία τριάντα χρόνια, έστω και ως επισκέπτης, γνωρίζει πολύ καλά πως κανένας υπουργός (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) δεν διαβάζει νομοσχέδια άλλου υπουργείου. Οι περισσότεροι περιορίζονται σε ενημερωτικά σημειώματα (αν ο αρμόδιος υπουργός έχει την πρόνοια να το στείλει), άλλοι δεν ανοίγουν ούτε αυτά και απλά ψηφίζουν και στηρίζουν το κυβερνητικό έργο. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι υπουργοί μπορεί να μην διαβάσουν ούτε καν τα σχέδια νόμου δικής της αρμοδιότητας και περιορίζονται στην αναλυτική ενημέρωση των ειδικών συμβούλων. Οι μόνοι που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι διαβάζουν επισταμένως ένα νομοσχέδιο είναι οι εισηγητές βουλευτές.
Οι συνοπτικές διαδικασίες με τις οποίες εισήχθη στην Βουλή για ψήφιση το πρώτο μνημόνιο τον Μάιο του 2010, οι δραματικοί τόνοι με το διάγγελμα από το Καστελόριζο και το εκβιαστικό δίλλημα ψηφίστε ή χρεοκοπούμε δεν άφηνε περιθώρια για διαφοροποιήσεις. Είτε το διάβασε είτε δεν το διάβασε ο Χρυσοχοϊδης το πρακτικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο: Θα ψήφιζε. Είμαι βέβαιος πως όχι μόνο ο Χρυσοχοίδης αλλά και πολλοί άλλοι υπουργοί εκείνης της κυβέρνησης δεν διάβασαν το μνημόνιο. Ακόμη κι αν το διάβαζαν, ακόμη κι διαφωνούσαν, σημασία έχει ποιος είχε την πολιτική τόλμη να βγει και να υποστηρίξει τις θέσεις του δημοσίως… Επέλεξαν να μην το διαβάσουν καθόλου και χάσουν το…χρόνο τους.
Όλοι οι υπουργοί, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και οι «πρόθυμοι» που ψήφισαν το μνημόνιο φέρουν βαριές ευθύνες για την διάλυση. Περισσότερο όμως ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου οι οποίοι σε λιγότερο από τρεις μήνες(μετά το Νταβός) διαμόρφωσαν τις συνθήκες για να φορέσει η χώρα τον ζουρλομανδύα του μνημονίου χωρίς να διαπραγματευτούν ούτε μια παράγραφο. Η διάχυση των ευθυνών δεν βοηθά στην απονομή Δικαιοσύνης.
http://www.protothema.gr
