Το εν λόγω άρθρο έχει τον... πομπώδη τίτλο ''Συνωμοσίες, πραξικοπήματα και ισοτιμίες" και παρατίθεται ακολούθως:
Οι διαπραγματεύσεις για την παγκόσμια οικονομική κρίση έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και έχουν σταματήσει από το καλοκαίρι. Μία παγκόσμια συμμαχία με επικεφαλής τη Γερμανία, την Κίνα και το ΔΝΤ, κινούνται παρασκηνιακά με στόχο την απομάκρυνση του Ομπάμα από τον Λευκό Οίκο. Όμως η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ ήταν το χαριστικό χτύπημα: Ο πρόεδρος έχει πλέον χάσει την δεδηλωμένη της παγκόσμιας σκιώδους κυβέρνησης και το επιτελείο του αδυνατεί να επιβιώσει.
Μέσα σε λίγες ημέρες, μέσω κάποιων ασυνήθιστων συνταγματικών τακτικισμών, ο Ομπάμα παραιτείται και καλείται ο Michael Bloomberg να αναλάβει το οβάλ γραφείο. Με το Πεκίνο να εξαπολύει επιθέσεις κατά του δολαρίου, το Κογκρέσο δεν έχει καμία άλλη επιλογή από το να παραδώσει την οικονομία της χώρας στην διακομματική συμμορία των «6» μελών της Γερουσίας, οι οποίοι κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων δέχτηκαν την παρουσία των Κινέζων και των Γερμανών. Στο μεταξύ, στην Ευρώπη και την Ασία επικρατεί μία ευρεία συναίνεση για την δημιουργία ενός παγκόσμιου υπερ-κράτους καθώς μόνο έτσι μπορεί να αποφευχθεί η εξάπλωση της οικονομικής μόλυνσης...
Για τους Αμερικανούς, το παραπάνω σενάριο αποτελεί μία παρανοϊκή φαντασίωση.
Όμως, για τους πολίτες της Ιταλίας και της Ελλάδας, οι οποίοι πρόσφατα είδαν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις να ανατρέπονται από τις πιέσεις των αγορών, τους γραφειοκράτες της ΕΕ και από τους αρχηγούς ξένων κρατών, αποτελεί την ψυχρή πραγματικότητα της πολιτικής του 21ου αιώνα. Η εθνική κυριαρχία είναι μία όμορφη ιδέα, όμως προέχει το συμφέρον του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.
Λίγοι στεναχωρήθηκαν στην Ιταλία και την Ελλάδα για την πτώση του Μπερλουσκόνι και του Παπανδρέου (εκατέρωθεν διεφθαρμένοι και άμοιροι) από το άξονα Βρυξελλών-Βερολίνου-Παρισιού. Ωστόσο, οι εσπευσμένες αναχωρήσεις τους, τις οποίες χαιρετίζουμε, άνοιξαν ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό παράθυρο που δείχνει πως θα είναι το πραγματικό ευρωπαϊκό κράτος του μέλλοντος. Η σταθερότητα θα επιτευχθεί εις βάρος της δημοκρατίας: Οι τελετουργίες των κοινοβουλίων και των εκλογών θα παραμείνουν, όμως οι πραγματικές αποφάσεις θα λαμβάνονται από την περίφημη «Ομάδα της Φρανκφούρτης» και του ad hoc εσωτερικού κύκλου που αποτελείται από την Μέρκελ, τον Σαρκοζί και μίας συστάδας τραπεζιτών και αξιωματούχων της ΕΕ, που έχει αναλάβει από τον Οκτώβριο την διαχείριση κρίσης που βιώνει η Ευρώπη.
Πολλές φωνές συνιστούν, ότι μετά από το πέρας της κρίσης, θα υπάρχει χρόνος ώστε να αντιστραφεί η συνεχιζόμενη συγκέντρωση εξουσίας και να επανεξεταστεί ο όλο και περισσότερο αυξανόμενος αντιδημοκρατικός χαρακτήρας της ΕΕ. Βέβαια, σήμερα η ήπειρος χρειάζεται μία ενωμένη δημοσιονομική πολιτική και μία κεντρική τράπεζα που θα είναι πρόθυμη να συμπεριφέρεται όπως η FED, σύμφωνα με το Bloomberg. Αλλά μόλις το ευρώ σταθεροποιηθεί, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να ξεκινήσουν να δίνουν στην λαϊκή κυριαρχία κάποια φωνή σε διάφορες άλλες πτυχές του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
http://www.defencenet.gr
