Στο πλαίσιο του εθελοντικού προγράμματος του WWF Ελλάς «Παρακολούθηση της Κατάστασης των Υγρότοπων της Κρήτης», τα μέλη του Δικτύου στη Σητεία επισκέφτηκαν τον υγρότοπο στη λίμνη Μαριδάτη. Να ξανακερδίζεις υγρότοπους που κάποτε θεωρούσες χαμένους, είναι μια στιγμή αισιοδοξίας και ενθάρρυνσης μέσα στον κυκεώνα των πολυετών προσπαθειών. Η εικόνα λοιπόν, του υγρότοπου στον όρμο Μαριδάτη, της βορειοανατολικής Κρήτης, να επανέρχεται στη ζωή, σίγουρα μας «ανέβασε την ψυχολογία»… Η υποβάθμιση που είχε υποστεί η συγκεκριμένη περιοχή είχε ως αποτέλεσμα η λίμνη να έχει καταταχθεί, στο πλαίσιο της καταγραφής των νησιωτικών υγρότοπων της Ελλάδας, στους κατεστραμμένους υγρότοπους του νησιού. Η περιοχή αν και ανήκει σε Ζώνη Ειδικής Προστασίας, είχε επιχωματωθεί πλήρως το 2007. Ενέργειες όμως του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Δήμου Ιτάνου, της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπου Υγροτόπων είχαν ως αποτέλεσμα να ασκηθούν πιέσεις στον (τότε) Δήμο Ιτάνου και τη Νομαρχία Λασιθίου για αποκατάσταση του υγρότοπου. Δυστυχώς, παρά τις πιέσεις, οι ενέργειες αποκατάστασης περιελάμβαναν τα ελάχιστα δυνατά, το σκάψιμο δηλαδή μιας «λακούβας». Φέτος τον Αύγουστο, τέσσερα χρόνια μετά, τα μέλη του Δικτύου για την Παρακολούθηση της Κατάστασης των Υγρότοπων της Κρήτης στη Σητεία πραγματοποίησαν επίσκεψη στη Μαριδάτη. Τα νέα από την επίσκεψη τους ήταν αισιόδοξα, ο υγρότοπος ξαναδημιουργείται. Στις αρχές Σεπτέμβρη ακολούθησε επίσκεψη των ερευνητών του WWF Ελλάς και καταγραφή της νέας κατάστασης. Στη λίμνη Μαριδάτη η ζωή επανέρχεται. Αν και δεν είναι όπως παλιά, σε ό, τι αφορά τα είδη φυτών και την έκταση, ο υγρότοπος ικανοποιεί πλέον τα κριτήρια για να ενταχθεί στη λίστα με τους φυσικούς υγρότοπους της Κρήτης. Το γεγονός αυτό αποτελεί μία καλή απόδειξη ότι υπάρχουν ακόμη τα περιθώρια όχι μόνο για να σταματήσουμε την υποβάθμιση των νησιωτικών υγρότοπων αλλά και να την αντιστρέψουμε. Φτάνει να αφήσουμε τη φύση να επουλώσει τις πληγές της και να μην δημιουργούμε νέες. |
