Γράφει ο Υπτγος (ε.α.) Ιωάννης Μπαλτζώης
Οι ρευστές καταστάσεις στην Ανατ. Μεσόγειο δεν μας επιτρέπουν εφησυχασμό, ιδιαίτερα δε πολιτική και διπλωματική αδράνεια. Η 19η Σεπτ. 2011 ενδεχομένως να αποτελεί ιστορική ημέρα για την αδύναμη και υπό κατοχή στο Βόρειο τμήμα της (και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε και να το τονίζουμε σε κάθε ευκαιρία) Κυπριακή Δημοκρατία. Η πλωτή εξέδρα με την Ελληνική ονομασία «ΟΜΗΡΟΣ» (Hommer Errington) της Αμερικανικής εταιρίας NOBLE ENERGY (και εβραϊκών συμφερόντων) έπιασε δουλειά, ξεκινώντας διερευνητικές γεωτρήσεις, στο οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, υπό το φως των «φοβερών» απειλών της Άγκυρας.Οι δε εμπλεκόμενες χώρες Τουρκία, Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρος έχουν θέσει τις Ένοπλες δυνάμεις των σε κατάσταση ετοιμότητας. Στρατιωτικές πηγές αναφέρουν ότι Ισραηλινές πυραυλάκατοι και μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV) παρακολουθούσαν από μακριά την μεταφορά της εξέδρας της Noble, καθώς και τις κινήσεις της τουρκικής πλευράς, καθόσον δύο Τουρκικές φρεγάτες παρακολουθούσαν (από μακρινή απόσταση) την μεταφορά και εγκατάσταση της εξέδρας. Και είναι ακόμη όλοι εκεί.
Ως γνωστόν η Άγκυρα αμφισβητεί το δικαίωμα του Ισραήλ και της Κύπρου στην πραγματοποίηση γεωτρήσεων για τον εντοπισμό αποθεμάτων υδρογονανθράκων στις αντίστοιχες ΑΟΖ που οριοθέτησαν σε συμφωνία που υπεγράφη πέρσι. Το εγκεκριμένο από τον ΟΗΕ Δίκαιο της Θάλασσας επιτρέπει στα έθνη να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ για την εξερεύνηση φυσικών πόρων σε μια απόσταση 200 μιλίων από τα χωρικά τους ύδατα. Το Ισραήλ , αλλά και η Τουρκία δεν έχουν υπογράψει αυτή τη συνθήκη, εν αντιθέσει με την Κύπρο και την Ελλάδα. Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την εγκατάσταση της εξέδρας και την έναρξη των εργασιών η Τουρκία δια της πολιτικής της ηγεσίας είχε προβεί σε ένα καταιγισμό απειλών, όπου λίγο ωςπολύ διαβεβαίωνε ότι θα φθάσει στα άκρα, προκαλώντας θερμό πολεμικό επεισόδιο. Μαθημένη μέχρι τώρα σε αυτή την πολιτική των απειλών και τυφλωμένη από την αλαζονεία της ηγεσίας της, από την φιλοσοφία της εξωτερικής πολιτικής, εκπορευομένης από τον ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου, η οποία φιλοσοφία αυτή υπονοεί ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται κανέναν, είναι μια περιφερειακή μεγάλη δύναμη , η οποία μπορεί μόνη της να καθορίζει τους όρους του παιχνιδιού. Οι απειλές του Ερντογάν συνεχίστηκαν με ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας που ανέφερε πως: «Έχει συμφωνηθεί ότι η Τουρκία και η ‘Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου’ (ΤΔΒΚ) θα συνάψουν συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας, εφόσον η‘Ελληνοκυπριακή διοίκηση’ προχωρήσει σε δραστηριότητες υπεράκτιων γεωτρήσεων στο νότιο τμήμα της νήσου’.
Εδώ τι να επισημάνουμε ότι ονομάζει το ψευδοκράτος ΤΔΒΚ και την επίσημη και αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία, Ελληνοκυπριακή διοίκηση; Το πρόβλημα της Άγκυρας είναι ότι η ‘ΤΔΒΚ’ δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα, παρά μόνο από την Τουρκία. Αλλά όπως είπαμε η Τουρκία τυφλωμένη από την αλαζονεία της δεν είναι ικανή να διακρίνει και να αξιολογήσει νόμιμες καταστάσεις, εμφανέστατα γεγονότα, δηλώσεις και απορρέοντα συμφέροντα. Όπως έχει γραφτεί κατ’ επανάληψη το Ισραήλ διαβεβαίωσε με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο την υποστήριξή του και την προστασία των ερευνών, η Ρωσία συμπαρίσταται και θεωρεί νόμιμο το δικαίωμα της Κύπρου για γεωτρήσεις εντός της δικής της ΑΟΖ, η Ευρώπη συμπαρίσταται επίσης, κρατώντας ίσες αποστάσεις (πάντα έτσι ήταν, αφού δεν υπάρχει ακόμη ενιαία εξωτερική πολιτική της Ε.Ε) και η Ελλάδα δήλωσε ξεκάθαρα ότι η οποιαδήποτε επίθεση κατά της Κύπρου θα θεωρηθεί επίθεση κατά της Ελλάδος. Και οι ΗΠΑ; Εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: Η Ουάσιγκτον δεν έχει δώσει στην Noble Energy μόνο το πράσινο φως για την έναρξη υπεράκτιων γεωτρήσεων στην Κύπρο, αλλά προσέφερε και επιπλέον υποστήριξη μέσω σχετικής δήλωσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ την περασμένη Πέμπτη (15/9): «Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τις προσπάθειες για την ενίσχυση της ενεργειακής διαφοροποίησης στην Ευρώπη, σημειώνοντας το γεγονός ότι είναι θετική η συμμετοχή αμερικανικής εταιρείας». Ακόμη και η ΥΠΕΞ κ. Κλίντον μόλις πρόσφατα κατέστησε σαφές στον Τούρκο ΥΠΕΞ τα αναφαίρετα δικαιώματα της Κύπρου για έρευνες και ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν και θα προστατεύσουν τις Αμερικανικές εταιρείες.
Έτσι λοιπόν, ως κίνηση αντιπερισπασμού η Τουρκία σχεδιάζει να ξεκινήσει γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, αγνοώντας τη Λευκωσία.
Έτσι λοιπόν, ως κίνηση αντιπερισπασμού η Τουρκία σχεδιάζει να ξεκινήσει γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, αγνοώντας τη Λευκωσία.
Αυτό θα σήμαινε ότι ο Πρωθυπουργός Ερντογάν, ενώ παρέχει μεγαλόστομες υποσχέσεις για τη ‘διατήρηση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στα διεθνή ύδατα, ετοιμάζει μια κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών. Την Παρασκευή (16/9), η ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα προειδοποίησε την Άγκυρα να μην προβεί σε αυτήν την κίνηση. Εντάξει η Άγκυρα τρομοκρατήθηκε και δεν θα το κάνει!!
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός όμως έθεσε εαυτόν ‘στα σχοινιά’: Εάν διατάξει τις ναυτικές ή/και αεροπορικές μονάδες να χτυπήσουν την Αμερικανική εξέδρα, τότε θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες, που ενδέχεται να περιλαμβάνουν μια αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο. Εάν παραμείνει άπραγος, ή δεν κάνει τίποτα περισσότερο από μια συμβολική γεώτρηση στην τουρκική πλευρά του νησιού, τότε θα χάσει την υπόληψή του ως ηγέτης που είναι σε θέση να πραγματοποιεί τις απειλές του. Και εδώ τίθεται το ερώτημα τι πρόκειται να πράξει; Θα μπορούσε, επίσης, να ακολουθήσει την τρίτη οδό, όπως και άλλοι ηγέτες μουσουλμανικών κρατών και να στρέψει την οργή του στο Ισραήλ, κάτι που δεν είναι εύκολο. Ακόμη και είναι πολύ πιθανόν να στραφεί εναντίον της Ελλάδος, δημιουργώντας προβοκάτσιες και διάφορα θέματα και καταστάσεις, αρχής γενομένης από την περιοχή νοτίως Καστελόριζου (με γεωτρήσεις στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, που δεν αναγνωρίζει, ή στο γνωστό και αγαπημένο πεδίο αντιπαράθεσης Ελλήνων και Τούρκων, τις τελευταίες δεκαετίες . το Αιγαίο, με τις παγιωμένες κατά τους Τούρκους γκρίζες ζώνες κλπ κλπ).
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός όμως έθεσε εαυτόν ‘στα σχοινιά’: Εάν διατάξει τις ναυτικές ή/και αεροπορικές μονάδες να χτυπήσουν την Αμερικανική εξέδρα, τότε θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες, που ενδέχεται να περιλαμβάνουν μια αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο. Εάν παραμείνει άπραγος, ή δεν κάνει τίποτα περισσότερο από μια συμβολική γεώτρηση στην τουρκική πλευρά του νησιού, τότε θα χάσει την υπόληψή του ως ηγέτης που είναι σε θέση να πραγματοποιεί τις απειλές του. Και εδώ τίθεται το ερώτημα τι πρόκειται να πράξει; Θα μπορούσε, επίσης, να ακολουθήσει την τρίτη οδό, όπως και άλλοι ηγέτες μουσουλμανικών κρατών και να στρέψει την οργή του στο Ισραήλ, κάτι που δεν είναι εύκολο. Ακόμη και είναι πολύ πιθανόν να στραφεί εναντίον της Ελλάδος, δημιουργώντας προβοκάτσιες και διάφορα θέματα και καταστάσεις, αρχής γενομένης από την περιοχή νοτίως Καστελόριζου (με γεωτρήσεις στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, που δεν αναγνωρίζει, ή στο γνωστό και αγαπημένο πεδίο αντιπαράθεσης Ελλήνων και Τούρκων, τις τελευταίες δεκαετίες . το Αιγαίο, με τις παγιωμένες κατά τους Τούρκους γκρίζες ζώνες κλπ κλπ).
Η Ουάσιγκτον, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ εικάζουν ότι το πιο πιθανό πεδίο μιας ενδεχόμενης ένοπλης σύγκρουσης, αν οι Τούρκοι συνεχίσουν τον παραλογισμό των, την αποχή από τον ρεαλισμό και την λογική εκτίμηση της κατάστασης, καθώς και τον εθελοτυφλωτισμό των, ευρίσκεται στην περιοχή της Μεσογείου, στα ανοιχτά της Κύπρου και όχι στο Αιγαίο, το δε πιθανότερο είναι αν/να εξελιχθεί σε ναυτική και αεροπορική αντιπαράθεση, στην οποία θα εμπλακούν η Τουρκία, η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ. Θεωρούμε δεδομένο ότι η ενεργή υποστήριξη των Αμερικανών θα είναι προς την πλευρά του Ισραήλ, δηλαδή και προς την δική μας πλευρά (επιτέλους μετά από πολύ καιρό), έστω και αν ακόμη οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία, ιδίως εντός του ΝΑΤΟ, με τα σχέδια για την αντιπυραυλική ασπίδα, όπου θα συμπεριλαμβάνεται και το Ισραήλ, παρά τις αντιρρήσεις των Τούρκων.
Σε πρόσφατη συνέντευξη στους New York Times ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι η Άγκυρα επιδιώκει μια εταιρική σχέση (partnership) μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου με σκοπό την δημιουργία ενός νέου άξονα ισχύος στη Μέση Ανατολή σε μια εποχή όπου φθίνει η επιρροή των ΗΠΑ στην περιοχή. Θα είναι, κατά τον Νταβούτογλου ένας άξονας δημοκρατίας, πραγματικής δημοκρατίας», προσθέτοντας πως «Θα είναι ένας άξονας δημοκρατίας των δύο μεγαλύτερων εθνών στην περιοχή μας, από βορά προς νότο, από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την κοιλάδα του Νείλου στο Σουδάν». Βέβαια δεν λέει ότι ο άξονας αυτός έχει σκοπό να τέμνει (για να τον αποκόψει θεωρούμε ότι είναι αδύνατον) τον στρατηγικής σημασίας άξονα Ισραήλ-Κύπρος – Ελλάδα – Ευρώπη. Εδώ έχουμε και μια μαρτυρία της φιλοδοξίας του Ερντογάν να καταστεί περιφερειακός ηγέτης, η οποία, σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, μπορεί να υλοποιηθεί μόνο εις βάρος του status της Αιγύπτου, ως ηγέτιδας δύναμης του Αραβικού κόσμου. Σύμφωνα με τον Sinan Ulgen, διευθυντή του Τουρκικού Κέντρου Μελετών Οικονομικής και Εξωτερικής Πολιτικής: «Η συγκεκριμένη σχέση δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη. Οι χώρες αυτές δρουν ανταγωνιστικά στο παιχνίδι της περιφερειακής επιρροής, καθώς η Αίγυπτος επιθυμεί να διαδραματίσει έναν ηγετικό ρόλο στον αραβικό κόσμο, ενώ η Τουρκία προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή της». Εκτιμούμε ότι αυτό είναι άλλη μια απόδειξη της υπερφίαλης και φιλόδοξης Τουρκικής πολιτικής, που τελικά δεν τους βγαίνει, παρά τις μεγαλοστομίες, τις «εντυπωσιακές και τις μεγαλειώδεις κινήσεις» και θα λέγαμε ότι μάλλον τίθενται στο περιθώριο, παρά στην πρωτοπορία των εξελίξεων, ευτυχώς για μας. Ήδη σημειώνονται εντυπωσιακές αλλαγές στα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων των υπερδυνάμεων και δη της Αγγλίας και των ΗΠΑ, λόγω της αχαλίνωτης αλαζονείας και προκλητικής και ανεξέλεγκτης τουρκικής συμπεριφοράς, όπου το Εβραϊκό λόμπυ δρα ενεργά πλέον στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, καθώς και στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα (Εβραϊκών συμφερόντων μην το ξεχνάμε) υπέρ της Ελλάδος και φανερά πλέον κατά της Τουρκίας, τα δε αποτελέσματα εκτιμούμε ότι θα φανούν στο άμεσο μέλλον. Δηλαδή για να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι και να το πούμε με ποδοσφαιρικούς όρους οι Τούρκοι φαίνεται να χάνουν τον αγώνα, λόγω των αυτογκόλ που βάζουν συνεχώς τελευταίως και όχι λόγω της δικής μας δεινής ποδοσφαιρικής ικανότητας να σκοράρουμε και φυσικά με την φιλία και συνεργασία που αναπτύξαμε τελευταία με ισχυρούς ποδοσφαιρικούς παράγοντες.
Οι διαμορφούμενες και οι ευμετάβλητες συνθήκες στην περιοχή της Μεσογείου μας αναγκάζουν σε συνεχή επαγρύπνηση, συνεχή παρακολούθηση της κατάστασης, ευέλικτο και έξυπνο σχεδιασμό, θάρρος και τόλμη στην λήψη των αποφάσεων της πολιτικής και στρατιωτικής μας ηγεσίας και όχι στην μέχρι τώρα αντίληψη του «ραγιαδισμού» και της πολιτικής των υποχωρήσεων και του κατευνασμού του αντιπάλου, όπου νομοτελειακά φθάνουμε στην υλοποίηση αυτού που διπλωματικά καλείται διεθνώς «Φινλανδοποίηση», δηλαδή την πλήρη ικανοποίηση των απαιτήσεων του αντιπάλου, χωρίς αντίδραση, χωρίς πόλεμο. Ακόμη και τώρα που η χώρα μας είναι οικονομικά κατεστραμμένη, η χρεωκοπία θεωρείται δεδομένη κατά τους ειδήμονες, το φρόνημα θα πρέπει να παραμείνει σύμφωνα με την ιστορία μας, Ελληνικό.
GEOPOLITICS & DAILY NEWS
