Οι ερευνητές του πολιτειακού πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια υπό τον δρα Στέφεν Πιάτσα και του πανεπιστημίου Σίμον Φρέιζερ του Βανκούβερ υπό τη Σαμπρίνα Λι,ανακάλυψαν ότι οι σπρίντερ έχουν κατά μέσο όρο 12% πιο μακριά δάχτυλα ποδιών (περίπου 1,25 εκατοστά) σε σχέση με τους πιο αργούς δρομείς ίδιου ύψους.Ταυτόχρονα όμως ανακαλύφθηκε ότι το κάτω μέρος των ποδιών των ταχύτερων δρομέων είναι κατά μέσο όρο 6% πιο κοντό σε σχέση με τους πιο αργούς.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το κρίσιμο σημείο για ένα σπρίντερ είναι το ξεκίνημα, μια στιγμή όπου μια κούρσα μπορεί να κερδηθεί ή να χαθεί. Τα πολύ μακριά δάχτυλα επιτρέπουν στον αθλητή να μεταφέρει καλύτερα την ώθηση από τα πόδια του στο έδαφος και έτσι να αυξήσει την επιτάχυνσή του. Παράλληλα, στη διάρκεια της κούρσας, με κάθε δρασκελιά, τα μακρύτερα δάχτυλα επιτρέπουν στον δρομέα να παραμένει περισσότερη ώρα σε επαφή με το έδαφος και έτσι συνεχώς να δίνει μεγαλύτερη ώθηση σε σχέση με τους άλλους δρομείς.
Η μυοσκελετική έρευνα διαπίστωσε ότι οι σπρίντερ έχουν δάχτυλα μήκους 8,2 εκατοστών κατά μέσο όρο (μετρούμενα από το μετατάρσιο έως την άκρη του νυχιού) έναντι 7,2 εκατοστών στους μη σπρίντερ, δηλαδή οι γρήγοροι δρομείς έχουν μεγαλύτερα δάχτυλα κατά ένα εκατοστό περίπου.
Εξάλλου, το κάτω μέρος του ποδιού ενός σπρίντερ (μετρούμενο από το γόνατο έως τον αστράγαλο) είναι κατά μέσο όρο 41 εκατοστά, κατά 3 εκατοστά μικρότερο από τον μέσο όρο (44 εκατοστά) των μη δρομέων. Επίσης διαπιστώθηκε ότι στους σπρίντερ είναι κατά μέσο όρο 25% μικρότερη η απόσταση ανάμεσα στον αστράγαλο και τον αχίλλειο τένοντα.
Ο δρ Πιάτσα, η έρευνα του οποίου δημοσιεύτηκε στο "Journal of Experimental Biology" (Περιοδικό Πειραματικής Βιολογίας), σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανέφερε ότι αν και οι αποκλίσεις δεν είναι μεγάλες, έχουν τη σημασία τους, μαζί φυσικά με άλλους παράγοντες που καθορίζουν τις επιδόσεις ενός δρομέα. Η έρευνα δεν αποδεικνύει, κατ' ανάγκην, ότι οι πιο γρήγοροι σπρίντερ γεννιούνται με σωματοδομή νικητή, όπως πιστεύουν μερικοί προπονητές, επειδή, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν είναι ακόμα σαφές ποια επίπτωση έχει η ίδια η προπόνηση στο σχήμα των οστών του ποδιού του αθλητή.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
