Μέσα στο 2008 αναζητούνταν τα ίχνη 401 παιδιών σε όλη την Ελλάδα, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ.Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει το φαινόμενο της εξαφάνισης ανηλίκων καθώς, όπως προκύπτει από στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., πέρυσι κατεγράφη πρωτιά εξαετίας. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, τα οποία δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα από το Τμήμα Αναζητήσεων της ΕΛ.ΑΣ., το 2008 εξαφανίστηκαν 401 παιδιά σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων τα 247 στην Αττική. Από τους ανηλίκους αυτούς, στην πλειονότητά τους κορίτσια, οι 342 βρέθηκαν, επτά ενηλικιώθηκαν και 59 ακόμη αναζητούνται. Υπενθυμίζεται ότι το 2007 χάθηκαν τα ίχνη 347 παιδιών, από τα οποία εντοπίστηκαν τα 325.
Πίσω από τα στατιστικά στοιχεία που δίνει ετησίως η ΕΛ.ΑΣ. κρύβονται εκατοντάδες ανθρώπινες ιστορίες. Η ευχάριστη πτυχή είναι ότι τα περισσότερα παιδιά βρίσκονται αργά ή γρήγορα. Υπάρχουν όμως και αυτά για τα οποία δεν υπάρχει κανένα ίχνος, κανένα σημάδι πού μπορεί να βρίσκονται.
Για τους γονείς τους είναι ένας καθημερινός «γολγοθάς». Ζουν με την αγωνία και τον φόβο. Κανείς δεν θέλει να πιστέψει το χειρότερο. Είναι αισιόδοξοι και ελπίζουν σε ένα θαύμα. Πιστεύουν ότι θα έλθει η στιγμή που θα δεχθούν το τηλεφώνημα το οποίο θα τους ενημερώσει ότι το παιδί τους βρέθηκε.
Τ α πρόσωπα πολλών παιδιών που ακόμη αναζητούνται βρίσκονται σε αφίσες του Συλλόγου «Το Χαμόγελο του Παιδιού», οι οποίες έχουν αναρτηθεί σε πολυσύχναστα σημεία, όπως σταθμοί του μετρό, των ΗΣΑΠ κ.α. Επίσης χθες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Εξαφανισθέντα Παιδιά εκπρόσωποι του Συλλόγου «Το Χαμόγελο του Παιδιού» ανέφεραν ότι πέρυσι δέχτηκαν συνολικά 115 αιτήματα για παροχή βοήθειας.
Από αυτές τις υποθέσεις το 15% αφορούσε παιδιά ως 6 ετών, το 14% ανηλίκους 7-12 ετών, το 65% νέους από 13 ως 18 ετών και το 6% ενηλίκους άνω των 18 ετών.
Το 65% των παιδιών ήταν Ελληνες και το 35% αλλοδαποί, κυρίως από Αλβανία, Ρουμανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Βέλγιο, Αίγυπτο, Καναδά, Ρωσία, Αιθιοπία και Σομαλία. Από τις 96 περιπτώσεις που απασχόλησαν τελικά τον σύλλογο, στις 87 τα παιδιά βρέθηκαν ενώ τα υπόλοιπα αναζητούνται.
Για ποιους λόγους φεύγει ένα παιδί
Η καταπίεση που πιστεύει ότι δέχεται από το οικογενειακό του περιβάλλον είναι η βασική αιτία που ένα παιδί στην εφηβική ηλικία αποφασίζει να φύγει από το σπίτι του, ενώ στις μικρότερες ηλικίες αιτία της εξαφάνισης είναι η αρπαγή. Σύμφωνα με ψυχολόγους, οι κοπέλες μεταξύ 15 και 18 ετών πολύ συχνά θεωρούν ότι η φυγή είναι η λύση για πάρα πολλά θέματα, όπως για να αισθανθούν ανεξάρτητες, για να φοβίσουν τους γονείς τους ή ακόμη και να τους τιμωρήσουν επειδή, για παράδειγμα, τους απαγόρευσαν μια βραδινή έξοδο. Κανένα από αυτά τα παιδιά, όμως, δεν έχει επίγνωση των επιπτώσεων που θα έχει η φυγή του.
Ενας άλλος σημαντικός παράγοντας, όπως λένε οι ειδικοί, είναι η κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι. Δηλαδή τα παιδιά αποφασίζουν να φύγουν επειδή δεν αντέχουν φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας ή να έχουν «ζήσει» το διαζύγιο των γονιών τους. Ακόμη δεν είναι λίγες και εκείνες οι περιπτώσεις που παιδιά αποφασίζουν να αφήσουν το σπίτι τους για να πάνε να γνωρίσουν το άτομο με το οποίο συνομιλούν σε δωμάτιο επικοινωνίας (chat room) στο Διαδίκτυο.
Επιπροσθέτως ένας έφηβος μπορεί να εξαφανιστεί επειδή έχει τσακωθεί με φίλο του και ντρέπεται να πάει στο σχολείο γιατί φοβάται τις επιπτώσεις. Στις μικρότερες ηλικίες το παιδί όταν αισθανθεί ότι το έχει πλησιάσει απειλητικά κάποιος άγνωστος παραλύει από τον φόβο και πολλές φορές δεν ζητεί βοήθεια διότι αισθάνεται ότι δεν θα βρει ανταπόκριση.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
